آرتریت روماتوئید روماتیسم مفصلی (RA): علائم، علت‌ها، روش‌های تشخیص و جدیدترین درمان‌های دارویی و خانگی برای کنترل بیماری
آرتریت روماتوئید: بیماری‌ای که سیستم ایمنی علیه بدن شورش میکند
تصور کنید هر روز با درد و التهاب مفاصل از خواب بیدار شوید، انگشتان دستتان خشک شده باشد، زانوهایتان سفت و متورم باشد و حرکت کردن برایتان تبدیل به یک چالش روزانه شود. این واقعیت تلخی است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. بیماری‌ای که پشت پرده‌ی این علائم قرار دارد، آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthritis – RA) نام دارد.
اما این بیماری دقیقاً چیست؟ چرا بعضی از افراد به آن مبتلا می‌شوند؟ آیا می‌توان آن را کنترل کرد یا محکوم به پیشرفت است؟ اگر فکر می‌کنید آرتریت روماتوئید فقط یک مشکل مفصلی است، سخت در اشتباهید. این بیماری یک اختلال خودایمنی و سیستمیک است که می‌تواند فراتر از مفاصل بر ریه‌ها، قلب، پوست و چشم‌ها هم تأثیر بگذارد.
در این مقاله، قدم‌به‌قدم مکانیسم ایجاد بیماری، علائم، علت‌ها و عوامل خطر آن را بررسی خواهیم کرد تا به درک بهتری از این بیماری برسیم.
آرتریت روماتوئید چیست؟
آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی مزمن و التهابی از از دسته ی روماتیسم است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های مفصلی حمله میکند. این حمله باعث التهاب مفاصل، تورم، درد و در نهایت تخریب مفاصل می‌شود. در برخی موارد، این بیماری فقط مفاصل را درگیر نمی‌کند و می‌تواند سایر ارگان‌های بدن مانند قلب، ریه‌ها و کلیه‌ها را هم تحت تأثیر قرار دهد.
چگونه سیستم ایمنی به اشتباه به مفاصل حمله میکند؟
سیستم ایمنی بدن به طور طبیعی برای محافظت از ما در برابر عوامل خارجی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها عمل میکند. اما در بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، این سیستم سلول‌های سالم بدن را به عنوان دشمن شناسایی کرده و به آنها حمله میکند.
در بیماران مبتلا به RA، گلبول‌های سفید و سلول‌های ایمنی به غشای سینوویال (Synovium) – که وظیفه روان‌سازی و حفاظت از مفاصل را بر عهده دارد – حمله کرده و باعث التهاب شدید می‌شوند. این التهاب به مرور زمان باعث ضخیم شدن غشا، فرسایش غضروف و استخوان، تغییر شکل مفاصل و در نهایت کاهش عملکرد حرکتی مفصل خواهد شد.
نقش التهاب مزمن در پیشرفت بیماری
التهاب در مراحل اولیه ممکن است موقتی به نظر برسد، اما در طول زمان، اگر درمان نشود، به یک التهاب مزمن تبدیل می‌شود که می‌تواند به تخریب مفاصل و حتی درگیری سایر ارگان‌های بدن منجر شود. التهاب کنترل‌نشده می‌تواند عواقب خطرناکی مانند افزایش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی داشته باشد.
علت‌های بروز آرتریت روماتوئید: چرا برخی افراد به این بیماری دچار می‌شوند؟
تاکنون علت دقیق آرتریت روماتوئید مشخص نشده است، اما تحقیقات نشان داده‌اند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی، هورمونی و نقص‌های سیستم ایمنی می‌توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.
۱. ژنتیک: آیا آرتریت روماتوئید ارثی است؟
اگرچه آرتریت روماتوئید یک بیماری ارثی به حساب نمی‌آید، اما برخی از ژن‌های خاص می‌توانند خطر ابتلا را افزایش دهند.
افرادی که دارای ژن HLA-DR4 و HLA-DR1 هستند، احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.
این ژن‌ها بر نحوه‌ی عملکرد سیستم ایمنی تأثیر گذاشته و می‌توانند بدن را مستعد واکنش‌های خودایمنی غیرطبیعی کنند.
اگر یکی از اعضای خانواده‌ی شما به RA مبتلا باشد، احتمال ابتلای شما به این بیماری ۲ تا ۳ برابر بیشتر از سایر افراد خواهد بود.
نکته: داشتن این ژن‌ها به این معنی نیست که حتماً به بیماری مبتلا خواهید شد؛ بلکه عوامل محیطی نیز نقش مهمی در فعال شدن بیماری دارند.
۲. عوامل محیطی: چگونه محیط زندگی می‌تواند باعث روماتیسم شود؟
برخی عوامل محیطی می‌توانند سیستم ایمنی را تحریک کرده و باعث شروع بیماری شوند.
سیگار کشیدن: یکی از قوی‌ترین عوامل خطر برای RA است.
تحقیقات نشان داده است که افراد سیگاری دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید هستند.
سیگار باعث افزایش التهاب سیستمیک در بدن می‌شود و در افرادی که دارای ژن‌های مستعد هستند، احتمال بروز بیماری را به‌شدت بالا می‌برد.
عفونت‌ها و ویروس‌ها
برخی عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی ممکن است سیستم ایمنی را تحریک کرده و باعث یک واکنش خودایمنی غیرقابل‌کنترل شوند.
ویروس اپشتین بار (EBV) و برخی از باکتری‌های دستگاه گوارش ممکن است با بروز این بیماری مرتبط باشند.
آلودگی هوا و مواد شیمیایی
تماس طولانی‌مدت با مواد شیمیایی صنعتی، دود و آلودگی هوا می‌تواند باعث تحریک سیستم ایمنی شود.
استرس مزمن
استرس زیاد و مداوم می‌تواند باعث اختلال در تنظیم سیستم ایمنی شده و زمینه را برای شروع بیماری‌های خودایمنی فراهم کند.
۳. اختلالات سیستم ایمنی: چرا بدن خودش را دشمن می‌بیند؟
در افراد سالم، سیستم ایمنی به‌طور دقیق بین سلول‌های خودی و بیگانه تمایز قائل می‌شود. اما در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، این تعادل از بین رفته و سلول‌های ایمنی به مفاصل و بافت‌های بدن حمله می‌کنند.
در این بیماران، برخی مولکول‌های ایمنی مانند TNF-α، اینترلوکین-۱ (IL-1) و اینترلوکین-۶ (IL-6) به مقدار زیادی تولید می‌شوند که باعث التهاب گسترده در مفاصل می‌شود.
چرا این اتفاق می‌افتد؟
در برخی افراد، یک عفونت، استرس شدید یا عامل محیطی ناشناخته ممکن است باعث ایجاد این اختلال شود.
سیستم ایمنی به‌اشتباه تصور میکند که غشای مفصلی یک عامل بیگانه است و باید آن را از بین ببرد.
نتیجه‌ی این حمله، تورم، درد، سفتی مفاصل و تخریب تدریجی آنها خواهد بود.
۴. نقش هورمون‌ها: چرا زنان بیشتر از مردان به این بیماری دچار می‌شوند؟
آمارها نشان می‌دهند که بیش از ۷۰ درصد مبتلایان به آرتریت روماتوئید را زنان تشکیل می‌دهند.
چرا؟
به نظر می‌رسد که هورمون‌های جنسی (استروژن و پروژسترون) در تنظیم فعالیت سیستم ایمنی نقش دارند.
برخی مطالعات نشان داده‌اند که زنان در دوران بارداری (زمانی که سطح استروژن بالاست) علائم کمتری دارند، اما پس از زایمان، بیماری شدت می‌گیرد.
کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی نیز می‌تواند باعث افزایش التهاب و بروز علائم بیماری شود.
آیا این به این معنی است که مصرف استروژن می‌تواند بیماری را کنترل کند؟
هنوز شواهد کافی برای توصیه‌ی مصرف استروژن به عنوان یک درمان وجود ندارد، اما برخی مطالعات نشان داده‌اند که قرص‌های ضدبارداری ممکن است اثر محافظتی داشته باشند.
علائم آرتریت روماتوئید: وقتی بدن هشدار می‌دهد
آرتریت روماتوئید یک بیماری پیشرونده است که در مراحل اولیه ممکن است علائم خفیف و ناپایدار داشته باشد، اما به‌مرورزمان شدت می‌گیرد و می‌تواند باعث تغییر شکل مفاصل و درگیری سایر ارگان‌های بدن شود. آگاهی از علائم اولیه این بیماری، نقش حیاتی در تشخیص زودهنگام و جلوگیری از تخریب مفاصل دارد.
۱. درد و التهاب مفاصل – کدام مفاصل بیشتر درگیر می‌شوند؟
اولین و بارزترین علامت آرتریت روماتوئید، درد و التهاب مزمن در مفاصل کوچک و بزرگ بدن است.
مفاصل بیشتر درگیر:
مفاصل کوچک دست و پا (مانند انگشتان، مچ‌ها و مفاصل کف پا)
زانوها و آرنج‌ها
مفاصل شانه و لگن (در مراحل پیشرفته)
ویژگی‌های درد مفصلی در آرتریت روماتوئید:
تقارن درد: این بیماری معمولاً به‌صورت متقارن مفاصل را درگیر میکند (مثلاً هر دو مچ دست به‌طور هم‌زمان).
درد مداوم و مزمن: برخلاف دردهای گذرای عضلانی، درد RA هفته‌ها تا ماه‌ها باقی می‌ماند و به‌تدریج تشدید می‌شود.
درد در حالت استراحت: برخلاف آرتروز که معمولاً با حرکت تشدید می‌شود، در آرتریت روماتوئید درد حتی در هنگام استراحت هم وجود دارد.
۲. سفتی صبحگاهی مفاصل – چرا پس از بیدار شدن خشکی شدیدی داریم؟
یکی از مشخصه‌های اصلی آرتریت روماتوئید سفتی شدید مفاصل در صبح‌ها یا پس از دوره‌های طولانی بی‌حرکتی است.
چرا این اتفاق می‌افتد؟
در طول شب، التهاب در مفاصل افزایش می‌یابد و مایعات التهابی در اطراف مفاصل جمع می‌شوند.
این تجمع التهاب باعث می‌شود که فرد پس از بیدار شدن احساس کند مفاصلش قفل شده‌اند و نمی‌تواند به‌راحتی حرکت کند.
چگونه سفتی صبحگاهی را از آرتروز تشخیص دهیم؟
در آرتریت روماتوئید، سفتی صبحگاهی معمولاً بیش از ۳۰ دقیقه طول می‌کشد (گاهی چندین ساعت).
در آرتروز (Osteoarthritis)، این سفتی معمولاً کمتر از ۳۰ دقیقه بوده و با حرکت بهبود پیدا میکند.
۳. خستگی مفرط و ضعف عمومی
بسیاری از بیماران مبتلا به RA قبل از اینکه حتی دچار درد مفاصل شوند، احساس خستگی شدید دارند.
دلایل خستگی مفرط در آرتریت روماتوئید:
التهاب گسترده در بدن: التهاب مزمن باعث می‌شود که بدن انرژی زیادی برای مقابله با آن مصرف کند.
فعالیت غیرطبیعی سیستم ایمنی: در بیماران مبتلا به RA، سیستم ایمنی بیش‌فعال شده و باعث می‌شود که فرد همواره احساس ضعف و خستگی کند.
کم‌خونی: التهاب مزمن می‌تواند روی تولید گلبول‌های قرمز اثر بگذارد و باعث کم‌خونی شود.
ویژگی‌های خستگی در بیماران مبتلا به RA:
خستگی به‌طور ناگهانی و بدون دلیل مشخص ایجاد می‌شود.
ممکن است با تب خفیف، کاهش وزن و بی‌حالی عمومی همراه باشد.
۴. تورم و تغییر شکل مفاصل در مراحل پیشرفته
در صورت عدم درمان، آرتریت روماتوئید می‌تواند باعث تخریب غضروف مفصلی، تغییر شکل استخوان‌ها و ناهنجاری‌های مفصلی شود.
علائم تخریب مفاصل:
مفاصل ممکن است دچار بدشکلی و انحراف شوند (مثلاً انحراف انگشتان دست به سمت بیرون).
حرکت مفاصل سخت‌تر شده و در برخی موارد، بیمار قادر به استفاده از دست یا پای خود نخواهد بود.
در برخی بیماران، برآمدگی‌های سفت و برجسته‌ای به نام ندول‌های روماتوئیدی (Rheumatoid Nodules) در زیر پوست ظاهر می‌شوند که بیشتر در نواحی نزدیک به مفاصل (مانند آرنج‌ها و انگشتان) دیده می‌شوند.
اگر بیماری درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
التهاب مزمن می‌تواند باعث از بین رفتن غضروف و استخوان شود و در نهایت، بیمار ممکن است به تعویض مفصل نیاز پیدا کند.
۵. درگیری سایر ارگان‌های بدن – چرا آرتریت روماتوئید فقط یک بیماری مفصلی نیست؟
آرتریت روماتوئید یک بیماری سیستمیک است، یعنی می‌تواند علاوه بر مفاصل، سایر ارگان‌های بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
ریه‌ها
التهاب مزمن می‌تواند باعث فیبروز ریوی و کاهش ظرفیت تنفسی شود.
در برخی بیماران، التهاب غشای اطراف ریه‌ها (پلوریت) منجر به درد قفسه سینه و مشکلات تنفسی می‌شود.
قلب و عروق
بیماران مبتلا به RA ۲ تا ۳ برابر بیشتر در معرض بیماری‌های قلبی و سکته‌ی مغزی هستند.
التهاب در دیواره‌ی عروق می‌تواند باعث تصلب شرایین (آترواسکلروز) و افزایش خطر بیماری‌های قلبی شود.
پوست
در برخی بیماران، راش‌های پوستی یا لکه‌های قرمز مشاهده می‌شود.
ندول‌های روماتوئیدی ممکن است در زیر پوست ظاهر شوند.
چشم‌ها
التهاب چشم (یووئیت و اسکلریت) می‌تواند باعث قرمزی، درد و کاهش دید شود.
کلیه‌ها و کبد
برخی داروهای مورد استفاده برای درمان RA (مانند متوترکسات) ممکن است باعث مشکلات کبدی و کلیوی شوند.
تشخیص آرتریت روماتوئید: چطور بفهمیم که این بیماری را داریم؟
۱. معاینه فیزیکی توسط پزشک متخصص روماتولوژی
پزشک مفاصل را از نظر التهاب، تورم، قرمزی و تغییر شکل بررسی میکند. در مراحل اولیه، ممکن است بیماری فقط با درد و سفتی صبحگاهی بروز کند.
۲. آزمایش‌های خون – مهمترین فاکتورهای تشخیصی
فاکتور روماتوئید (RF – Rheumatoid Factor):
یک آنتی‌بادی است که در حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد بیماران مبتلا به RA دیده می‌شود.
اما برخی افراد سالم هم ممکن است RF مثبت داشته باشند، بنابراین به‌تنهایی برای تشخیص کافی نیست.
آنتی‌بادی ضد CCP (Anti-Cyclic Citrullinated Peptide – Anti-CCP):
تست دقیق‌تر از RF و در مراحل اولیه بیماری هم مثبت می‌شود.
اگر تست Anti-CCP مثبت باشد، احتمال ابتلا به RA بسیار بالا است.
پروتئین واکنشی C (CRP) و سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR):
نشان‌دهنده‌ی میزان التهاب در بدن هستند.
در بیماران مبتلا به RA معمولاً این فاکتورها بالا هستند.
۳. تصویربرداری پزشکی – بررسی آسیب‌های مفصلی
رادیوگرافی (X-ray):
در مراحل اولیه تغییرات زیادی نشان نمی‌دهد، اما در مراحل پیشرفته از بین رفتن غضروف و تغییر شکل استخوان‌ها را نشان می‌دهد.
MRI و سونوگرافی مفاصل:
بهترین روش برای تشخیص التهاب در مراحل اولیه، قبل از بروز تخریب مفصل.
درمان‌های آرتریت روماتوئید: از دارو تا تغییر سبک زندگی
آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی و التهابی مزمن است که هنوز درمان قطعی ندارد، اما روش‌های درمانی مؤثری برای کاهش علائم، کنترل التهاب و جلوگیری از تخریب مفاصل وجود دارد. درمان این بیماری معمولاً شامل ترکیبی از داروهای تجویزی، تغییرات سبک زندگی، فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی است اما بهترین روش درمان و تسکین درد استفاده از زانو بند زاپیامکس میباشد که مانند کمربند پلاتینر از به روزترین مکانیز ها و تکنولوژی ها برای درمان و تکسین درد های زانو وکمر استفاده میکند.. هدف اصلی درمان، کاهش التهاب، کاهش درد، حفظ عملکرد مفاصل و بهبود کیفیت زندگی بیمار است.
الف) درمان‌های دارویی آرتریت روماتوئید
۱. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)
NSAIDها اولین خط درمان برای کاهش درد و التهاب در بیماران مبتلا به RA هستند. این داروها مستقیماً بر کاهش التهاب و درد مفاصل تأثیر می‌گذارند اما نمی‌توانند پیشرفت بیماری را کند کنند.
سلکوکسیب (Celecoxib) – مهارکننده انتخابی COX-2 که عوارض گوارشی کمتری دارد
📌 عوارض جانبی: مصرف طولانی‌مدت حتی بهترین قرص برای زانو و این داروها می‌تواند باعث مشکلات گوارشی (زخم معده، خونریزی گوارشی)، افزایش فشار خون و مشکلات کلیوی شود. بنابراین، بیماران باید با پزشک خود مشورت کنند و این داروها را برای مدت طولانی بدون نظارت مصرف نکنند. برای کسب اطالعات بیشتر از بهترین پماد برای زانو نیز کافیست وارد لینک شوید .
۲. داروهای تعدیل‌کننده سیستم ایمنی (DMARDs)
DMARDها (Disease-Modifying Anti-Rheumatic Drugs) داروهایی هستند که فعالیت سیستم ایمنی را تنظیم می‌کنند و می‌توانند سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهند و از آسیب دائمی مفاصل جلوگیری کنند.
رایج‌ترین DMARDها در درمان آرتریت روماتوئید:
متوترکسات (Methotrexate) – خط اول درمان RA
سولفاسالازین (Sulfasalazine) – یک داروی ضدالتهابی مؤثر در مراحل اولیه بیماری
لفلونوماید (Leflunomide) – مهارکننده مسیرهای التهابی در سیستم ایمنی
هیدروکسی کلروکین (Hydroxychloroquine) – داروی مناسب برای فرم‌های خفیف‌تر RA
📌 نکات مهم درباره DMARDها:
اثر این داروها چندین هفته تا چند ماه پس از شروع درمان ظاهر می‌شود.
متوترکسات می‌تواند باعث مشکلات کبدی و کم‌خونی شود، بنابراین بیماران باید آزمایش‌های منظم خون انجام دهند.
هیدروکسی کلروکین ممکن است عوارض چشمی ایجاد کند، بنابراین بیماران باید به‌طور منظم بررسی‌های چشم‌پزشکی داشته باشند.
۳. داروهای بیولوژیک (Biologic Agents) – درمان‌های پیشرفته برای RA
بیولوژیک‌ها جدیدترین دسته داروها برای درمان RA هستند که مستقیماً روی سیستم ایمنی اثر می‌گذارند. این داروها پروتئین‌های خاص سیستم ایمنی که باعث التهاب می‌شوند را مهار کرده و از تخریب مفاصل جلوگیری می‌کنند.
بیولوژیک‌های رایج در درمان آرتریت روماتوئید:
آدالیمومب (Adalimumab – Humira)
اینفلکسی‌مب (Infliximab – Remicade)
اتانرسپت (Etanercept – Enbrel)
ریتوکسیماب (Rituximab) – مناسب برای بیمارانی که به سایر درمان‌ها پاسخ نداده‌اند
عوارض بیولوژیک‌ها:
افزایش خطر عفونت‌های جدی (به دلیل سرکوب سیستم ایمنی)
احتمال افزایش خطر سرطان‌های خون در مصرف طولانی‌مدت
هزینه بالا و نیاز به تزریق زیرپوستی یا وریدی
📌 چه کسانی باید از بیولوژیک‌ها استفاده کنند؟
بیمارانی که به DMARDها پاسخ نداده‌اند یا بیماری آنها شدید است.
افرادی که مفاصلشان در معرض آسیب دائمی هستند.
۴. کورتیکواستروئیدها – کنترل التهاب شدید
کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزون) داروهای قوی ضدالتهابی هستند که در موارد شدید RA تجویز می‌شوند.
کاربردهای اصلی کورتیکواستروئیدها:
کاهش سریع التهاب در حملات حاد
استفاده کوتاه‌مدت در کنار DMARDها برای کنترل سریع بیماری
خطرات مصرف طولانی‌مدت کورتیکواستروئیدها:
پوکی استخوان
افزایش قند خون و دیابت
افزایش وزن و سندرم کوشینگ
📌 نکته مهم: این داروها باید با دوزهای کم و برای مدت کوتاه مصرف شوند تا خطر عوارض کاهش یابد.
ب) تغییرات سبک زندگی و درمان‌های حمایتی
علاوه بر داروها، تغییر سبک زندگی می‌تواند نقش مهمی در کنترل علائم و کاهش التهاب داشته باشد.
۱. رژیم غذایی ضدالتهابی – چه بخوریم و چه نخوریم؟
مواد غذایی مفید برای بیماران مبتلا به RA:
ماهی‌های چرب (سالمون، ساردین، تن) – سرشار از امگا-۳ که التهاب را کاهش می‌دهد. میتوانید مقاله ی مربوط به تغذیه مناسب زانو را به طور کامل مطالعه نمایید .
روغن زیتون، گردو، بادام – منابع غنی از چربی‌های سالم.
سبزیجات برگ‌سبز (اسفناج، کلم، کاهو) – حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها برای مقابله با التهاب.
زردچوبه و زنجبیل – ترکیبات ضدالتهابی طبیعی.
مواد غذایی که باید اجتناب شود:
قندهای تصفیه‌شده (شکر، نوشابه، کیک و شیرینی‌ها) برای کسب اطالعات بیشتر حتما مقاله ی مواد غذایی مضر برای آرتروز زانو را مطالعه نمایید .
فست‌فودها و غذاهای فرآوری‌شده
لبنیات پرچرب و گوشت‌های فرآوری‌شده
۲. ورزش‌های مناسب برای بیماران روماتیسمی
ورزش می‌تواند سفتی مفاصل را کاهش دهد، عضلات را تقویت کند و از کاهش دامنه حرکتی جلوگیری کند.
ورزش‌های مناسب:
یوگا برای زانو و تای چی – بهبود انعطاف‌پذیری مفاصل و کاهش استرس
استرس می‌تواند التهاب را تشدید کند و باعث افزایش شدت علائم شود.
روش‌های کاهش استرس:
مدیتیشن و تمرینات تنفسی
ماساژ درمانی و طب سوزنی
خواب کافی و باکیفیت
۴. ترک سیگار و پرهیز از الکل
سیگار و الکل می‌توانند التهاب را افزایش دهند و اثربخشی داروها را کاهش دهند. ترک این موارد می‌تواند تأثیر مثبت قابل‌توجهی در کنترل بیماری داشته باشد.
زندگی با آرتریت روماتوئید: چگونه با این بیماری کنار بیاییم؟
استفاده از وسایل کمکی برای کاهش فشار روی مفاصل (مانند مچ‌بند و زانوبند)
انجام کارهای روزمره با برنامه‌ریزی برای کاهش فشار روی مفاصل
برقراری ارتباط با گروه‌های حمایتی و بیمارانی که تجربه مشابه دارند
نتیجه‌گیری
آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی مزمن است که نیاز به مدیریت مداوم دارد. ترکیبی از داروهای ضدالتهابی، DMARDها، بیولوژیک‌ها و تغییرات سبک زندگی می‌تواند به کنترل علائم کمک کند. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند مانع از تخریب مفاصل شود و کیفیت زندگی بیمار را بهبود دهد. مشاوره‌ی مداوم با پزشک متخصص، کلید اصلی مدیریت این بیماری است
